O książce: rok / W końcu przeskoczyliśmy kolej. Wieczór, zrujnowany dom drwala. Niebezpieczny odcinek przeszliśmy wyjątkowo pomyślnie, starcie z dzikami się nie liczy. To prawda, że ​​​​kilka razy nas wyrzucono, nadal nie rozumiem skąd, ale to drobne rzeczy - wszyscy żyją, nikt nie jest ranny. Kruger wszedł do warty bojowej i położył się w drzwiach. Rozpaliłem małe ognisko w przystrojonej beczce na środku pokoju i przygotowuję gulasz z paczek z biczami. „Padre, starożytne ryciny i księgi – rozumiem to”. Dlaczego naziści musieli przeciągnąć zwłoki starca po Europie – Ponieważ był koboldem. Co, nie powiedziałem? - Przepraszam, kto? - Kobold. No cóż, albo goblin, jeśli tak się to nazywa po angielsku. Utopiłem łyżkę w garnku, paląc sobie palce, gdy ją łapałem. Wyjął łyżkę i spojrzał na padre. Papa Carlo oszukuje mnie i nawet się nie uśmiecha. „Padre, chcesz powiedzieć, że Tedi i Aurvang byli goblinami?” „Tak, ale my, ludzie, nazywaliśmy ich koboldami lub goblinami”. Nazywali siebie Krasnoludami. Chociaż, jak sądzę, to imię własne zostało przez nich wymyślone również dla ludzi. Nigdy nie podali swoich prawdziwych imion. Przyjaźniłem się z Tedim, ale nigdy nie poznałem jego prawdziwego imienia. Tutaj, Aurvang, myślę, że to było prawdziwe imię starca, w końcu trzysta lat obok ludzi - to coś znaczy.